Czy nierówne bicie serca to zawsze groźna arytmia?

Czy zdarzają Ci się sytuacje, w których Twoje serce bije inaczej niż zwykle? Czy analizowałeś okoliczności, w jakich do tego dochodzi? Czy zdarza się to często i coraz bardziej Cię niepokoi?

Bicie serca, czyli skurcz mięśnia sercowego mierzony jest jako puls, czyli ruch naczyń tętniczych. Podczas pomiaru zwraca się uwagę na szereg czynników. Najważniejszymi z nich jest częstotliwość i miarowość bicia.

Częstotliwością określamy ilość uderzeń serca. Za czas pomiaru przyjęta jest jedna minuta, a prawidłowa ilość uderzeń u zdrowego, dorosłego człowieka waha się w przedziale od 60 do 100. Podczas określania miarowości zwraca się uwagę na to, czy uderzenia następują w jednakowych odstępach czasu oraz czy każdemu uderzeniu towarzyszy jednakowa siła.

Rytm pracy serca wyznaczany jest przez węzeł zatokowo – przedsionkowy. Węzeł ten nadaje rytm całemu sercu poprzez spontaniczne wyładowania, a kardiomiocyty – komórki serca, zapewniają rozprzestrzenianie się fali powstałej podczas wyładowania, powodującej najpierw skurcz przedsionków, a następnie skurcz komór. Kiedy liczba uderzeń serca przekracza bezpieczny zakres 60 – 100 na minutę, a dodatkowo skurcze serca następują nieregularnie, mamy do czynienia z zaburzeniami rytmu serca. Przyczyn prowadzących do zaburzeń jest wiele i mogą one mieć różne podłoże.

Nie w każdym przypadku arytmia oznacza groźną chorobę. Jeśli arytmia przechodzi bezobjawowo, a jej podłoże nie jest związane z chorobą serca, leczenie farmakologiczne nie będzie potrzebne. Inaczej wygląda sytuacja, kiedy pacjent z związku z zaburzeniem rytmu serca odczuwa szereg objawów np. kołatanie, duszności, ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy. Objawy takie mogą być zagrożeniem dla zdrowia i wymagają specjalistycznej opieki lekarskiej.

Podczas wizyty w gabinecie lekarskim, specjalista z dziedziny kardiologii zapyta nas o nasze samopoczucie i kondycję podczas wykonywania zwykłych, codziennych czynności. Jeśli uzna za konieczne, skieruje nas na badanie RTG klatki piersiowej oraz badania biochemiczne (poziom hormonów oraz elektrolitów).

Ponadto podstawowym i najczęściej stosowanym badaniem w diagnostyce zaburzeń rytmu serca jest badanie elektrokardiograficzne EKG. Badanie to polega na zapisie przewodzenia elektrycznego pochodzącego z pracy serca. Przy pomocy elektrod zamocowanych na powierzchni klatki piersiowej pacjenta, odbierany jest zapis. Wynik badania przedstawiony jest za pomocą krzywej elektrokardiograficznej.

Oprócz tradycyjnego badania EKG w gabinecie, możliwe jest również założenie Holtera EKG. Urządzenie to, będzie monitorowało pracę naszego serca oraz wykrywało wszelkie nieprawidłowości przez czas 24 godzin lub jeśli zaleci lekarz, kilku dni. Nawet jeśli badanie Holter EKG wypadnie prawidłowo, bo akurat w dzień rejestracji nie odczuwamy arytmii, to badanie ma dużą wartość. W większości przypadków zupełnie prawidłowy wynik badania EKG i Holter EKG, a także USG serca pozwala wykluczyć groźną dla życia arytmię komorową.

Umiarowienie rytmu serca gwarantuje nam spokojniejszy sen i funkcjonowanie w ciągu dnia, a także zapobiega zaburzeniom rytmu serca związanym ze stresem.

Nawet jeśli kołatania serca pojawiają się u nas sporadycznie i bez uciążliwych symptomów powinniśmy udać się na konsultację lekarską. Ustalenie przyczyny arytmii zapobiegnie sytuacjom, które mogłyby stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.