Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka powstaje na skutek zwyrodnienia lub obrzęku zapalnego struktur w kanale nadgarstka. W wyniku obrzęku tkanek, dochodzi do ucisku i niszczenia delikatnego nerwu pośrodkowego. Powstały ucisk może powodować dolegliwości bólowe oraz utrudniać wykonywanie codziennych czynności.

Nerw pośrodkowy jest nerwem splotu ramiennego, który odpowiada za unerwienie palców dłoni: kciuka, palca wskazującego, palca środkowego oraz częściowo palca serdecznego. Uciśnięcie nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka powoduje dyskomfort w postaci mrowienia i drętwienia, a wraz z postępem choroby zmniejszenie siły chwytu oraz osłabienie czucia w dłoni.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka:

Podczas konsultacji lekarskiej ortopeda w pierwszej kolejności przeprowadza z pacjentem wywiad, którego celem jest ustalenie objawów oraz sytuacji, w których objawy się pojawiają lub nasilają. Następnie przystępuje do badania fizykalnego, podczas którego wykonuje badanie palpacyjne oraz ultranograficznego, pokazującego zmiany w obrębie nadgarstka. Jeśli zdaniem lekarza, dolegliwości pacjenta będą związane z nerwem pośrodkowym, skieruje on pacjenta na badanie elektromiografii (EMG). Jest to badanie polegające na pomiarze impulsów przewodzenia nerwowego, którego celem jest ustalenie miejsca uszkodzenia nerwu. Badanie to jest niezbędne do określenia, czy ucisk nerwu pośrodkowego zlokalizowany jest w kanale nadgarstka czy na innym jego poziomie (np. barku, łokciu).

Istnieje możliwość zachowawczego leczenia zespołu cieśni nadgarstka, polegającego na stosowaniu iniekcji sterydów oraz suplementacji witaminy B6. Leczenie to niestety nie przynosi ulgi pacjentowi oraz nie daje znacznej poprawy schorzenia.

Najczęściej stosowanym leczeniem zespołu cieśni nadgarstka jest leczenie operacyjne. Zabieg polega na nacięciu skóry po stronie dłoniowej, rozwarstwieniu tkanek, aż do momentu uwidocznienia troczka zginaczy, a następnie przecięciu więzadła lub rzadziej wykonaniu Z-cięcia, które pozwala na jego wydłużenie bez przerywania ciągłości, w efekcie czego zmniejszenie ucisku na nerw pośrodkowy. Procedura jest małoinwazyjna i całkowicie bezpieczna. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Po około 30 minutach pacjent opuszcza placówkę medyczną o własnych siłach.

Czas rehabilitacji pooperacyjnej w dużej mierze zależy od stopnia uszkodzenia nerwu. Uszkodzenie lekkie, powodujące przed zabiegiem drobne parestezje opuszek palców (mrowienie, drętwienie), regeneruje się po kilku miesiącach. Tymczasem ciężkie uszkodzenia, których wynikiem był zanik czucia na prawie całej dłoni i niedowłady, mogą regenerować się do dwóch lata. Możliwe jest też, że nerw nigdy nie wróci do pierwotnej sprawności, jednak zdarza się to bardzo rzadko. Z tego względu zaleca się rehabilitacje pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty, który będzie nadzorować poprawność ćwiczeń oraz monitorować postępy terapii.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.